Аллоҳни кўришга иймон келтириш вожибдир.

Абу Ҳафс Нажмиддин Умар ан-Насафий раҳматуллоҳи алайҳи «Ал-ақоид ан-насафия» китобларида шундай матн келтирадилар:

و رؤية الله تعالى جائزة فى العقل واجبة بالنقل ورد الدليل السمعى بايجاب روية المؤمنين الله تعالى فى الدار الاخرة فيُرى لا فى مكان و لا على جهة من مقابلة او إتصال شعاع او ثبوت مسافة بين الرائى و بينه تعالى

Аллоҳ таолони кўриш ақлда жоиз ва нақл билан (эса ишониш) вожибдир. Охират масканида (турганларида) мўъминларнинг Аллоҳ таолони кўришлари заруриятига самъий далиллар (яъни, Пайғамбар алайҳиссаломдан эшитилган ҳадиси шарифлар) ворид бўлгандир. Демак, (Аллоҳ таолони) кўрилади, (бу кўриш) маконда эмас, юзма-юз туриладиган тарафда эмас. Ёки ёруғликнинг етишуви, кўрувчи билан Аллоҳ таоло орасида масофа қарор топиши (ҳам бўлмайди).

(Яъни, масалан қуёшга қарасак, унинг нури бизга келиб турганини ҳис қиламиз. Аллоҳни кўрганда бундай ҳодиса бўлмайди.).

Абдулазиз Бобамирзаев