Вақф маъноси

Вақф – Ислом шариатига Қуръон, Суннат ва ижмоъ билан собит бўлиб кирган мустаҳаб амал.

Вақф сўзи луғатда «тутиб туриш», «тўхтатиш» маъноларида келади. Вақф - нарсани Аллоҳ мулки ҳисобида сақлашдир. Яъни, вақф қилинган нарса вақф қилувчининг мулкидан чиқади ва Аллоҳ мулкига айланади.

Вақф қилинган нарсадан келадиган фойда вақф қилувчи томонидан белгиланган манзилга (масалан, талабалар, мусофирлар, камбағалларга) сарф қилинади ва савоби вақф қилувчига абадий бўлади, ҳатто ўлимидан кейин ҳам етиб туради. Вақф қилинган нарса сотилмайди, ҳадя қилинмайди, мерос бўлмайди.

Вақф – садақа эмас, садақа бир нарсани инфоқ қилиш билан содир бўлади. Вақф – ўша нарсани айнини ушлаб турган ҳолда, фойдасини энг гўзал суратда сарфлаб боришдир. Бунинг савоби вақф қилувчининг ўлимидан кейин ҳам унга етиб туради.

Вақф — мусулмон мамлакатларида давлат ёки айрим шахслар томонидан диний эҳтиёж ёки хайрия ишлари учун ажратилган мол-мулкдир. У ўз ичига кўчмас мулк (бино ва иншоотлар, экин майдонлари) ва кўчар мулкни (асбоб-ускуналар, станоклар, қурол-яроғлар) олади. Улардан фойдаланганда, мулкнинг асли йўқолмайди, аммо фойдаси сарфланади.

Насритдинов Ривожиддин 

билим юрти Ёшлар билан ишлаш,
маънавият-маърифат бўлими бошлиғи